Ρένα Ανούση – Ηλία | Ντουέντε
26 Σεπτεμβρίου έως 24 Οκτωβρίου
Η Ρένα Ανούση, μαθήτρια του διακεκριμένου Έλληνα χαράκτη, Γιάννη Κεφαλληνού, παρουσιάζει στο κοινό τα έργα που δημιούργησε κατά τη μοναχική περίοδο του εγκλεισμού της στο σπίτι της στην Πλάκα. Πρόκειται για ακουαρέλες που αποτυπώνουν τη φύση που, ελλείψει ανθρώπινης παρουσίας, οργίασε, λαμβάνοντας για την καλλιτέχνιδα, ιδεατές διαστάσεις. Όπως λέει η ίδια η Ρένα Ανούση: «Όλα πάλλονται μέσα μου για τη ζωή και όλα της τα μυστήρια… Ο σπόρος, από το βελούδινο συμπαντικό σκοτάδι κουβαλώντας τη μνήμη στο ταξίδι σε κάνει να ξεδιπλώνεις τα φτερά και να πετάς ν’ αγκαλιάσει τον ουρανό! Ο πόνος, αν κάποιος καταφέρει να τον αγκαλιάσει, γεννά πρωτόγνωρες ευαισθησίες. Μόνο χάνοντας τα πολύ επιθυμητά γνωρίζουμε και κερδίζουμε τα πολύ μεγάλα».
Η εικαστικός – θεωρητικός της τέχνης, Χαρά Σαΐτη, αναφέρει: «Εν μέσω αναγκαστικού εγκλεισμού και γενικής κατήφειας λόγω της πανδημίας, στον δύσκολο χειμώνα του 2020, η Ρένα Ανούση – Ηλία ανακάλυψε ένα παράθυρο με θέα σε έναν αλλιώτικο κόσμο, αγγελικά πλασμένο. Ανέβηκε μια μυστική σκάλα για να μας οδηγήσει -ως ιεροφάντισσα της τέχνης- σε ουτοπικά τοπία, ανάλαφρα σαν σύγνεφα, γοητευτικά σαν τις αντανακλάσεις των νερών, απέραντα σαν ορίζοντες, ανεξερεύνητα σαν τις καρδιές των ανθρώπων. Η ίδια, γεμάτη ιερή ευγνωμοσύνη για όλα όσα ευλογήθηκε να έχει στις αποσκευές της, ξεπερνάει τις κλειστές πόρτες, τα σφαλισμένα παράθυρα, τις εκκωφαντικές τηλεοράσεις, τα σιωπηλά καθημερινά δράματα πίσω από τις ανακοινώσεις των ειδικών, τους αριθμούς που συνεχώς αυξάνονται και απειλούν το εφήμερο της ύπαρξής μας. Δεν της χρειάστηκε κόπος, σκέψη, μέθοδος για να προσπεράσει το κακό. Μοναχά ο χρωστήρας της, λίγο νερό και λίγο χρώμα, της ψυχής της η φλόγα και το ντουέντε», ενώ επιχειρώντας να ορίσει το ντουέντε, προσθέτει: «Όπως μας έμαθε ο Λόρκα, είναι άπιαστο σαν άνεμος του νου που εξαγγέλλει το διαρκές βάπτισμα των νεογέννητων πραγμάτων. Μοιάζει με ρόδο που μόλις δημιουργήθηκε από θαύμα, οδηγώντας την ύλη σε έναν ενθουσιασμό που αγγίζει τον Θεό. Είναι μοναδικό κάθε στιγμή και δεν επαναλαμβάνεται, όπως δεν επαναλαμβάνονται ποτέ τα σχήματα της θάλασσας στην καταιγίδα. Μια μαγική δύναμη που μετουσιώνει τα αισθήματα σε έργα τέχνης, που δίνει την δύναμη στο σώμα να αποδράσει από τον φθαρτό κόσμο και προσφέρει στην ψυχή γνήσια συγκίνηση. Κι αν ποτέ κανείς το αφήσει να ανθίσει μέσα του, το ντουέντε τον παίρνει στα φτερά του, τον λυτρώνει από τα γήινα και τον ανεβάζει στα επουράνια. Εκεί όπου ο πόνος μεταμορφώνεται σε αγάπη, εκεί που η συμπαντική χαρά ανάγει την φθορά σε αιωνιότητα, εκεί όπου οι επιθυμίες σβήνουν για να δώσουν τόπο στην επίγνωση».
Η Ρένα Ανούση – Ηλια γεννήθηκε στην Αθήνα και σπούδασε στην Ανωτάτη Σχολή Καλών Τεχνών της Αθήνας με υποτροφία του Ι.Κ.Υ. και με δάσκαλο τον Γιάννη Κεφαλληνό. Το 1957 έλαβε το δίπλωμα θεωρητικών με άριστα και έπαινο στην έγχρωμη ξυλογραφία. Εργάστηκε ως εκπαιδευτικός τέχνης από το 1966 έως το 2001 στη Μέση και Ανωτάτη Εκπαίδευση, έχει διδάξει Ειδική Διδακτική Τέχνης στα ΠΕΚ Αθηνών και Ανατολικής Αττικής, στους νηπιαγωγούς, δασκάλους και καθηγητές καλλιτεχνικών μαθημάτων. Είναι ενεργό μέλος του Επιμελητηρίου Εικαστικών Τεχνών Ελλάδος και του σώματος κριτών αυτού, της εικαστικής ομάδας «Greek artists», της Ένωσης Αποφοίτων Ανωτάτης Σχολής Καλών Τεχνών (Α.Σ.Κ.Τ.) καθώς και της Ένωσης Καθηγητών Καλλιτεχνικών Μαθημάτων. Τέλος, είναι μέλος της ομάδας εκδόσεως διδακτικών βιβλίων για την τέχνη, του Παιδαγωγικού Ινστιτούτου. Έχει συμμετάσχει σε πολυάριθμα συνέδρια, σεμινάρια και συμπόσια σχετικά με την τέχνη και την εκπαίδευση και έχει λάβει για το εικαστικό και εκπαιδευτικό της έργο πολλές τιμητικές διακρίσεις από κρατικούς και ιδιωτικούς φορείς. Διδάσκει στο Ανοιχτό εργαστήριο Χαρακτικής του Δήμου Νίκαιας – Ρέντη που λειτουργεί σε συνεργασία με το Επιμελητήριο Εικαστικών Τεχνών Ελλάδος από το 2010 έως σήμερα (σχέδιο, ξυλογραφία, όρθιο ξύλο κι άλλες τεχνικές) και στην ομάδα εικαστικών καλλιτεχνών Π. Φαλήρου. Ήταν μέλος της συγγραφικής ομάδας για την έκδοση του διδακτικού βιβλίου των Εικαστικών της Α΄ Γυμνασίου (1. Βιβλίο Εκπαιδευτικού, 2. Βιβλίο Μαθητού και 3. Τετράδιο Εργασιών) σε συνεργασία με το Υπουργείο Παιδείας και Θρησκευμάτων και το Παιδαγωγικό Ινστιτούτο. Από το 1986 έως σήμερα αρθρογραφεί στο περιοδικό «Εικαστική Παιδεία» με θέματα σχετικά με την εκπαίδευση. Έχει παρουσιάσει τη δουλειά της σε πολλές ατομικές εκθέσεις (Ζάππειο, Εθνική Πινακοθήκη, Art Tower Agora, αίθουσα τέχνης Τεχνοχώρος, Πινακοθήκη Ζίτσας, Πινακοθήκη Καλλιθέας, ART ΚΟΡΑΗ ΧΩΡΟΣ ΤΕΧΝΗΣ ΤΗΣ ΕΘΝΙΚΗΣ ΑΣΦΑΛΙΣΤΙΚΗΣ) και σε πολλές ομαδικές στην Ελλάδα και το εξωτερικό (Βαρκελώνη, Τόκιο, Πεκίνο, Βαρσοβία, Μόσχα, Βελιγράδι, Γαλλία, Μπρατισλάβα, Λιουμπλιάνα). Έργα της βρίσκονται στο υπουργείο Πολιτισμού, στο Πνευματικό Κέντρο και την Πινακοθήκη του Δήμου Αθηναίων, στην Ακαδημία Κρήτης, στο Μουσείο Οινουσσών, στο Δήμο Λευκάδας, στο Μουσείο Δελφών, στο Μουσείο Κέρκυρας, στο Μουσείο Βιάνου Κρήτης και σε ιδιωτικές συλλογές στην Ελλάδα και το εξωτερικό.